„Zaginiony czy tylko nieobecny?” – co warto wiedzieć o procedurze poszukiwań osób zaginionych
Czy naprawdę ktoś zaginął, czy po prostu nie odbiera telefonu? Policja każdego dnia otrzymuje zgłoszenia o osobach zaginionych – część z nich to sytuacje realnego zagrożenia, ale wiele okazuje się nieporozumieniem. Zanim uruchomione zostaną szeroko zakrojone działania poszukiwawcze, warto wiedzieć, kiedy rzeczywiście należy zgłosić zaginięcie, jaka jest procedura i w jakich sytuacjach poszukiwania. Ten komunikat to nie tylko informacja – to także profilaktyka i apel o rozwagę.
Zaginięcie bliskiej osoby to jeden z najbardziej stresujących momentów w życiu. Policja zawsze podchodzi do takich zgłoszeń z pełnym zaangażowaniem i profesjonalizmem, jednak warto wiedzieć, że nie każda nieobecność oznacza zaginięcie, a samo uruchomienie procedury poszukiwawczej wiąże się z dużymi siłami i środkami całodobowymi.
Zdarza się, że po kilku godzinach czy dniach osoba „zaginiona” odnajduje się cała i zdrowa – była u znajomych, wyłączyła telefon, wyjechała bez poinformowania rodziny lub po prostu potrzebowała chwili samotności. Wówczas działania poszukiwawcze są kończone. To element procedury. Ale jak to wszystko wygląda i kiedy rzeczywiście warto zadzwonić na numer alarmowy?
Kiedy zgłosić zaginięcie?
Nie ma ustawowego obowiązku czekać 24 godziny. Zgłoszenie można złożyć od razu, jeśli:
- istnieją realne obawy o zdrowie lub życie danej osoby (np. niepełnosprawność, zagrożenie samobójstwem, demencja),
- osoba zaginiona zniknęła nagle, bez rzeczy osobistych i bez kontaktu,
- to dziecko lub osoba zależna.
W przypadku osób dorosłych, które mogą samodzielnie decydować o swoim losie, zachęcamy do wcześniejszego sprawdzenia wszystkich możliwości:
- kontaktu z rodziną, znajomymi, sąsiadami, partnerami życiowymi
- sprawdzenia miejsc, do których dana osoba mogła się udać (np. praca, ulubione sklepy, miejsca spacerów, znajomi, rodzina, a przede wszystkim placówki medyczne),
- przeanalizowania okoliczności – czy np. nie zapowiedziała wcześniej wyjazdu, czy nie ma konfliktów rodzinnych itp.
Dobre nawyki – by nie „zniknąć bez śladu”
Warto wprowadzić kilka prostych zasad w codziennym życiu:
- Informuj bliskich o wyjazdach, nawet krótkich. Można też zostawić kartkę sąsiadowi.
- Miej kontakt z rodziną, nawet krótki – czasem SMS wystarczy, by nie wywołać niepotrzebnego alarmu
- Seniorzy i osoby samotne – warto rozważyć opaski bezpieczeństwa lub systemy monitoringu zdrowia.
- Rodzice i opiekunowie – rozmawiajcie z dziećmi i młodzieżą o odpowiedzialnym zachowaniu i informowaniu o swoich planach, odebranie dziecku telefonu nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem
Jak wygląda procedura po zgłoszeniu zaginięcia?
- Policja przyjmuje zawiadomienie i zbiera dane (zdjęcie, opis, ostatnie miejsce pobytu, stan zdrowia).
- W zależności od kategorii zaginięcia uruchamiane są odpowiednie działania – od rozesłania informacji po ogólnopolski system poszukiwań, do użycia psów tropiących i śmigłowca.
- W przypadku dzieci i osób z grup podwyższonego ryzyka działamy natychmiast.
- Po odnalezieniu osoby działania są wstrzymywane, a sprawa zakończona.
Pamiętaj: lepiej zapobiegać niż szukać
Zdarzają się także przypadki fałszywych zgłoszeń – z troski, emocji lub impulsywnie. Dlatego apelujemy, aby w miarę możliwości przed zgłoszeniem zaginięcia upewnić się, że sytuacja rzeczywiście wymaga interwencji Policji.
Nieobecny w domu nie zawsze znaczy zaginiony i w niebezpieczeństwie. Dlatego tak ważna jest świadomość, ostrożność i profilaktyka. Policja jest po to, by pomagać – ale też apelujemy o odpowiedzialność w zgłaszaniu zaginięć.
Masz wątpliwości? Skontaktuj się z najbliższą jednostką Policji – pomożemy podjąć decyzję.
W przypadku realnego zagrożenia – dzwoń pod 112. W sytuacjach mniej pilnych – odwiedź jednostkę Policji lub skontaktuj się telefonicznie.
