CO ZROBIĆ, GDY TWOJE DZIECKO UCIEKŁO Z DOMU ? - Wiadomosci - Komenda Powiatowa Policji w Człuchowie

Każdego roku Policja odnotowuje kilkanaście tysięcy zaginięć, z czego około 4 tysiące to zaginięcia osób nieletnich. Czas wakacji to okres szczególny, ponieważ wskaźnik zaginięć wśród dzieci wzrasta - szczególnie wśród nastolatków. Od stycznia do maja 2023 roku na Pomorzu zanotowano 144 ucieczki z domów rodzinnych i 242 z placówek opiekuńczo-wychowawczych. Co robić, jak im zapobiegać ?

"Ostatni raz widziana była... miała na sobie..." - takie opisy coraz częściej poruszają wiele osób, szczególnie jeśli dotyczą dzieci czy nastolatków. Informacje o zaginięciach są bardzo często publikowane przez policjantów i  udostępniane przez dziennikarzy i użytkowników mediów społecznościowych. Policjanci prowadzą poszukiwania, w które angażuje się wiele osób.

Czas wakacji to okres szczególny, ponieważ wskaźnik zaginięć wśród dzieci wzrasta - szczególnie wśród nastolatków. Z policyjnych statystyk wynika, że w 2021 r. zanotowano 360 ucieczek nieletnich z domów rodzinnych i 469 przypadków samowolnego opuszczenia placówek opiekuńczo-wychowawczych. W ubiegłym, 2022 r. liczby te wzrosły. Z domów uciekło 433 dzieci, z placówek - 620. Natomiast od stycznia do maja 2023 roku zanotowano 144 ucieczki z domów rodzinnych i 242 z placówek opiekuńczo-wychowawczych. Najczęściej opuszczają bez zapowiedzi domy młodzi ludzie w wieku 14-16 lat, choć też zdarzają się młodsi, np. 11-latkowie. Co robić, jak zapobiegać?

CO ZROBIĆ, GDY TWOJE DZIECKO UCIEKŁO Z DOMU?

• Natychmiast zgłoś zaginięcie dziecka na Policji. Zabierz ze sobą fotografię zaginionego dziecka.
• Postaraj się przypomnieć sobie jak Twoje dziecko było ubrane w dniu zaginięcia, czy ma jakieś znaki szczególne, które je wyróżniają wśród innych.
• Sprawdź czy w pokoju Twojego dziecka jest coś co mogłoby dać Ci informacje o motywach jego ucieczki lub ewentualnym jego miejscu pobytu. Wskazanym jest sprawdzenie poczty elektronicznej Twojego dziecka oraz przejrzenie ostatnio odwiedzanych przez nie stron internetowych.
• Przygotuj listę kolegów i koleżanek swojego dziecka. Postaraj się ustalić ich adresy zamieszkania oraz numery telefonów.
• Ustal gdzie najczęściej Twoje dziecko spędza czas wolny.
• W sprawie zaginionej osoby możesz zadzwonić do Fundacji Itaka – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych (tel. 116 000) lub wejść na stronę internetową ().
• Jeśli Twoje dziecko wróci do domu niezwłocznie poinformuj o tym najbliższą jednostkę Policji, celem odwołania jego poszukiwań.
• Pamiętaj, że powrót Twojego dziecka to ważny moment. Między innymi od tego, w jaki sposób przyjmiesz uciekiniera, zależy czy nie będzie on chciał ponownie uciec z domu.

KIERUJĄC SIĘ DO NAJBLIŻSZEJ JEDNOSTKI POLICJI, W CELU ZGŁOSZENIA ZAGINIĘCIA OSOBY NALEŻY BYĆ PRZYGOTOWANYM NA TO, ŻE POLICJANT POPROSI O:

• podanie pełnych danych personalnych osoby zaginionej,
• aktualne zdjęcie osoby zaginionej,
• podanie cech wyglądu zewnętrznego z uwzględnieniem posiadanych znaków szczególnych,
• opisu ubioru w chwili zaginięcia z uwzględnieniem znaków firmowych,
• oznaczenie grupy krwi,
• opisanie przedmiotów posiadanych w chwili zaginięcia,
• podanie miejsca i okoliczności zaginięcia,
• rodzaju chorób, nałogów oraz charakter nawyków i skłonności, z uwzględnieniem prób samobójczych,
• określenie prawdopodobnych przyczyn zaginięcia, w kontekście sytuacji rodzinnej, zawodowej, konfliktów,
• podanie adresów osób i instytucji, do których mogła udać się osoba zaginiona.

CO NALEŻY DO OBOWIĄZKÓW POLICJANTA, KTÓRY OTRZYMAŁ  INFORMACJĘ O ZAGINIĘCIU OSOBY?

• niezwłocznie przyjąć zgłoszenie o zaginięciu osoby,
• zarejestrować osobę zaginioną w policyjnym systemie,
• utrzymywać stały kontakt z rodziną osoby zaginionej oraz udzielanie im informacji o stanie i przebiegu poszukiwań,
• na żądanie osoby uprawnionej powinien wydać potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia,
• powinien poinformować osoby zawiadamiające o najbliższym punkcie lub siedzibie organizacji udzielającej pomocy prawnej lub psychologicznej rodzinom osób zaginionych.

PAMIĘTAJ

• Przekaż policji wszystkie informacje, nawet te, które mogą wydawać się mało istotne bądź wstydliwe, np. związane z trudną sytuacją w domu. Ma to duże znaczenie dla organizacji i skuteczności poszukiwań.
• Pokaż wszystkim zaangażowanym w poszukiwania aktualne zdjęcie swojego dziecka.  Może być nawet takie z telefonu komórkowego. Przypomnij sobie, w co dokładnie ubrane było Twoje dziecko lub sprawdź czego brakuje w jego garderobie. Będą cię o to pytać policjanci.
• Jeśli zaginięcie przedłuża się, warto zrobić plakat informujący o zaginięciu i zostawić go w okolicznych miejscach: sklepach, restauracjach, kawiarniach, rozwiesić na słupach. To może pomóc znaleźć ewentualnych świadków zdarzenia. Możesz też skontaktować się z transportem publicznym w Twoim regionie i poprosić o umieszczenie plakatów w autobusach, a także o przekazanie informacji o zaginięciu kierowcom i motorniczym.
• Spróbuj zachować spokój - dzięki temu będziesz mógł aktywnie pomóc w poszukiwaniach, udzielając policjantom wszystkich istotnych informacji, które pomogą w odnalezieniu Twojego dziecka.
• Często w takiej sytuacji rodzice wpadają w panikę, wybiegają z domu szukać dziecka, to zrozumiałe. Warto jednak jakoś zaplanować poszukiwania, może się bowiem zdarzyć, że kiedy nie będzie nas w domu, dziecko wróci i zastanie zamknięte drzwi Tu znajdziesz dodatkową pomoc:
• Skontaktuj się z Fundacją ITAKA-Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych, korzystaj z mediów społecznościowych, im szybciej ewentualni świadkowie zobaczą ogłoszenia o zaginięciu, zdjęcie, rysopis, tym większa szansa, że zgłoszą się z informacją.
• Powrót musi być początkiem zmian…

WARTO…

• nauczyć dziecko mądrze korzystać z Internetu, wyjaśnić, jakim zagrożeniem jest podawanie swoich danych kontaktowych;
• zorganizować dziecku bezpieczną drogę ze szkoły (pod opieką osoby dorosłej lub w gronie rówieśników);
• znać przyjaciół i znajomych dziecka, interesować się jego sposobami spędzania czasu wolnego, nie oceniać jego znajomych, a ich zachowania;
• nie bagatelizować problemów swojej pociechy, nawet jeśli z naszej perspektywy wydają się błahe;
• nie zgadzać się, aby nastolatek podróżował autostopem.